Bugün “10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü,” aynı zamanda 10 Ocak “Türk İdareciler Günü” olarak da kutlanıyor. Her ikisi de çok önemli ama her nedense, Türk İdareciler Derneği tarafından, 1978 yılından bu yana kutlanan “10 Ocak İdareciler Günü” pek hatırlanmıyor. İlleri yöneten Valilerin, ilçelerin amiri Kaymakamların günü ama meslek mensupları dışında çok bilinmiyor.

Varsa yoksa 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü. Bu günü hiç kimse unutmuyor.  Devleti yönetenler, siyasetçiler, kurum amirleri, sivil toplum kuruluşu başkanları mesajlar yayınlayarak gazetecilerin gününü kutluyor.

Bir de gelecekte siyaset düşünenler, bir kurumun ya da derneğin yöneticiliğine,  başkanlığına göz kırpanlar var ki onları hiç sormayın. Google’den arayarak internetten indirdikleri cümlelerle basın mensuplarını göğe çıkarıyorlar. Bu yazıları okuyunca kenardan basın mensubu sayılsam da ben de gaza geliyorum. Kendi kendime ne önemli adammışım diye böbürleniyorum.

Ne yalan söyleyeyim, basın mensuplarının türü ve şekli son yıllarda epey değişti. Gazeteci, televizyoncu, internet habercisi gibi çok sayıda arkadaş medyada boy gösteriyor. Bunlar arasında bir de telefon medyacıları var. Genel de kamu kurumlarında çalışan, ama protokol ile vakit geçirmeyi çok seven bazı arkadaşlar, telefon üzerinden açtıkları facebook, twitter gibi yollarla halkı bilgilendirmeye çalışıyorlar. Hatta içlerinde binlerce takipçisi olanlar var. Vergi yok, sigorta gideri yok, işyeri kirası yok, çağın sosyal medya akımını iyi kullanan zeki insanlar bunlar diye düşünüyorum. Kendilerini kutlamaktan başka bir sözüm de yok.

Evet sizce gazeteci kimdir. Kime gazeteci denir, mesleğin birazda olsa kenarında olduğum için kendi gözümle sizlere anlatmaya çalışayım.

Şehir yöneticilerinin beyanlarına bakılırsa, çok önemli insanlardır gazeteciler. Hatta demokrasinin bel kemiği,  özgürlüklerin savunucusu, halkı doğru bilgilendiren, gece gündüz demeden çalışan emek harcayan insanlardır gazeteciler. Tabi kamuoyuna yansıyan boyutu böyle.

İstisnalar kaideyi bozmaz ama alın teri ile çalışarak haber hazırlayan insanların emeğini çalan haberi kopyalayan kişilerde bu ülkede maalesef gazeteci.

Kendisini adadığı kişinin reklamının ötesinde hiçbir haber yapmayan, ısmarlama metinleri haber gibi gösterip kamuoyuna sunan insanlarda bu ülkede maalesef gazeteci.

Doğruyu görmezden gelen, gözünü hırs ve para bürümüş, ruhunu sattığı insanı para gibi gören insanlar da bu ülkede maalesef gazeteci.

Öte yandan, kişi ve kurumları överken hiç kimsenin açıp telefonla teşekkür etmeyi dahi düşünmediği, aleyhimizde olumsuz bir haber yapınca ‘benden şunları istedi ben de yok deyince bana şantaj yapıyor,’ karalamasına muhatap olan kişidir gazeteci.

Her sabah erkenden işyerine gelen, haber arayıp yazan veya yazılmış haberi düzenleyen, haber olumsuz ise muhatabını arayıp işin aslını öğrenip kaleme döken kişidir gazeteci.

Her ayın başı geldiğinde, çalışanlarının maaşını vermek, işyerinin kirasını, vergisini, sigortasını, kâğıt parasını, elektrik parasını, RTÜK payını ödemek için çırpınan kişidir gazeteci.

Yalakalıktan, onun bunun adamı olmaktan uzak duran, memleketinin menfaatini her şeyin üstünde tutan, sokakta alnı açık gezebilen, yaptığı haberlerle ses getiren kişidir gazeteci.

Mesleğinin itibarını korumasını bilen ve kalemini satmayan gerçek gazetecilerin Gazeteciler Gününü yürekten kutluyorum.